Ik heb veel nagedacht over waarom schijnbaar slechte ideeën - zoals het zoveelste willekeurige Bitcoin-treasurybedrijf - blijven opkomen in onze industrie. Dit hele gebeuren begint me ICO/NFT/Terra-vibes te geven, maar blijft maar doorgaan. Ik denk dat het antwoord te maken heeft met de kracht van plausibiliteit, en uiteindelijk valt een deel van de schuld op Bitcoin zelf, omdat het zeer plausibel is en toch een groot succes. Hier is de volledige uitleg van waarom ik dat denk, samen met prominente historische voorbeelden. ... Ik vraag me af waarom dit fenomeen van "op zijn best dubieuze ideeën die opkomen" blijft gebeuren in crypto, zoals het gebeurde met de ICO-gekte, NFT-mania, Terra Luna, en nu Bitcoin-treasurybedrijven. Ik denk dat het iets te maken heeft met de kracht van controversiële ideeën die op zijn minst enigszins plausibel zijn. Hier is de exacte cyclus zoals ik die zie: Eerst wordt een project gebaseerd op een wild idee dat misschien gewoon werkt gelanceerd. Die schijn van plausibiliteit, hoe dun ook, voedt het idee in zijn kindertijd, waardoor het lang genoeg wordt ondersteund om tractie te krijgen. Vervolgens trekt succes aandacht en kapitaal aan. Hoe meer momentum het idee opbouwt, hoe plausibeler het lijkt. De ware gelovigen worden bemoedigd, en de sceptici worden het zwijgen opgelegd. Dan verandert het idee in een mania. Tegen deze tijd zijn er nog maar weinig tegenstanders over, dus de gelovigen verklaren een emphatische overwinning. Maar uiteindelijk stort het idee in, wat bewijst dat het van meet af aan onplausibel was. We zagen dit fenomeen tijdens de ICO-gekte, toen wat begon als een briljante nieuwe financieringsmechanisme uiteindelijk veranderde in "elke token die om welke reden dan ook wordt uitgegeven, zal waarde hebben, dus het is het beste om vroeg te investeren." Die these werd getest, een tijdje bevestigd, en toen desastreus bewezen. Tegen de tijd dat de bubbel barstte, was bijna elke ICO gewoon een oneerlijke geldgrijp of een outright scam. Zoals het blijkt, maakt de enorme eenvoud waarmee iedereen een token kan uitgeven bijna elke token waardeloos. En toch zagen we hetzelfde fenomeen zich afspelen tijdens de NFT-mania een paar jaar later, toen het idee dat "blockchains digitale schaarste waarborgen, dus laten we een onvoorstelbaar aantal verzamelobjecten uitgeven" werd gehyped en vervolgens vernederd. Zoals het blijkt, werd de digitale schaarste van eigendom (niemand kan mijn NFT afnemen) gemakkelijk overweldigd door de overvloed aan uitgifte (iedereen kan een vergelijkbare maken). We zagen een soortgelijke cyclus in de Terra Luna-boom, toen het idee dat "een algoritmische stablecoin puur ondersteund door circulaire logica" tot een $50 miljard extreme werd genomen, en toen bleek het belachelijk te zijn. Zoals het blijkt, is een bank wiens enige activa zijn eigen eigen vermogen gewoon een echt slechte bank. We zien nu dezelfde cyclus met crypto-treasurybedrijven. Ja, Microstrategy heeft iets nieuws gepionierd, vooral in de afwezigheid van kwaliteits-NFT's. En ja, er zijn bepaalde belasting- en investeringsmandaatvoordelen aan het plaatsen van munten in bedrijven (hoewel er opmerkelijk genoeg ook extra risico's zijn). Maar betekent dat dat de 100e copycat die dit doet blijvende waarde creëert en daarvoor met een hogere aandelenprijs moet worden beloond? Hell no. In alle bovenstaande cycli werd de grootste hoeveelheid scepsis geuit in ofwel de vroege stadia van de boom of nadat het hele gebeuren was ingestort. Je hoorde niet zoveel tijdens de versnelling fase om de simpele reden dat het zogenaamd slechte idee langer bleef werken dan de critici hadden voorspeld. Een voorbeeld: MicroStrategy werd twee jaar geleden door veel mensen bekritiseerd, voordat het aandeel met 700% steeg, beter presterend dan Bitcoin. Ook in elk voorbeeld verdrongen de Johnny-come-lately grifters bijna volledig de meer oprechte vroege gelovigen. Ze werden geholpen door het feit dat buitenstaanders het verschil niet konden zien. Er is meestal ook een groep mensen die een beetje weet dat het idee dom is, maar het toch meedoet, omdat het leuk is, of goed voor adoptie, of persoonlijk winstgevend. Belangrijk is dat de ineenstorting van deze manieën betekent dat de meeste mensen uiteindelijk geld verliezen. Maar ze blijven toch gebeuren. Mijn beste gok waarom is Bitcoin. Tegenwoordig begrijpt de samenleving Bitcoin over het algemeen als een uniek activum met wenselijke eigenschappen. Maar dat was niet het geval voor het grootste deel van zijn geschiedenis. Bitcoin was ook zeer onplausibel toen het voor het eerst werd gelanceerd. Voor Bitcoin was er nooit een niet-soeverein en niet-grondstof type geld dat de tand des tijds doorstond. Er was ook nooit een gedistribueerd systeem dat zowel permissieloos als veilig was. Dat beide problemen konden worden opgelost door een verwarrende mix van cryptografie en speltheorie was zeer onwaarschijnlijk. Daarom weigerden zoveel mensen te geloven dat het ooit zou kunnen werken. Maar dat deed het, spectaculair zelfs. En in de loop van de tijd ontstond er een ecosysteem van meerdere biljoenen dollars omheen, dat de grenzen van wat eerder mogelijk werd geacht nog verder duwde. Bitcoin is een enorme deal, en het is duidelijk dat het nergens heen gaat. Dat succes blijft nieuwe generaties gelovigen (of dromers?) in andere onplausibele ideeën voortbrengen. Betekent dat dat we elk onplausibel idee het voordeel van de twijfel moeten geven? Ik denk het niet! Bitcoin heeft geen van de kernprincipes van economie of financiën uitgedaagd. Het heeft simpelweg ons begrip uitgebreid van hoe ze samen kunnen komen. Crowdfunding en digitale schaarste zijn duidelijk nuttig, en ik hou nog steeds van ICO's en NFT's. Stablecoins met een meer verstandige ontwerp zullen de wereld overnemen. Zelfs MicroStrategy biedt enige waarde aan bepaalde institutionele investeerders. Inderdaad, met behulp van basisprincipes van financiën heb ik onlangs een manier voorgesteld om treasurybedrijven echt nuttig te maken. Helaas is het meeste wat vandaag wordt gelanceerd dat niet. Maar de premies die door de aandelenmarkten aan al deze bedrijven worden toegekend, blijven bestaan, omdat de sluier van plausibiliteit die door MicroStrategy is doorbroken nu de zelfondersteunende mania-behandeling krijgt. Het zal werken totdat het niet meer werkt, en wanneer het faalt, zal het feit dat het zou falen voor de hand liggend lijken. Maar in crypto leren we alleen op de harde manier.